Türk Hava Yolları‘nın (THY) yer hizmetleri şirketi Turkish Ground Services‘te (TGS) uzun yıllar görev yapan Ömer Koray Özbay, yaşamına son verdi.
TGS İstanbul istasyonunda uzun yıllar çalıştıktan sonra kariyerinde yeni bir sayfa açmak için Japonya‘ya gittiğini, ancak THY’de yetkili Serkan Gündüz‘ün baskılarının dayanılmaz olduğunu belirterek intihar etti.
İntiharı öncesinde çektiği bir videoyu ve 4 sayfalık yazılı notu sosyal medya hesabından paylaşan Özbay’dan daha sonra haber alınamadı. Arkadaşları saatler sonra, Özbay’ın ölüm haberini aldıklarını aktardı.
“YENİLGİYİ KABUL ETMEK BENİM İÇİN ÇOK ZOR OLDU”
Özbay, paylaştığı notta şunları kaydetti:
“Sevgili dostlarım, hayatıma son verdim. Bugün size, içimdeki duyguların tamamen solduğu ve kaybolduğum bir noktadan yazıyorum. Kendimi bir savaşçı gibi hissettim, her şeyi denedim ve elinden gelen her şeyi yaptım. Ancak bu süreçte duygularımı kaybettim. İçimde bir yerlerde hâlâ bir umut ışığı olsa da, sürekli yenilgilerle karşılaşmanın verdiği acı ve hayal kırıklığı beni sardı. Hırslı biri olduğum için defalarca denedim, bir şekilde hep başardım. Fakat 3 yıldır bir türlü istediğim başarıyı elde edemedim. Yenilgiyi kabul etmek benim için çok zor oldu. Her seferinde daha da güçlenerek tekrar denemeye çalıştım, fakat Serkan her seferinde güçlü bir şekilde engel oldu.
“TEHDİT EDİLDİM VE İŞSİZ KALDIM”
Serkan, kuzeni Alican ve arkadaşı Burhan için her şeyi yaptı. Beni sadece onların eksikliklerini kapatmak için kullandı. Onlara her şeyi öğrettim, her şeyi yapmalarını sağladım. Fakat sonunda tehdit edildim ve işsiz kaldım. Her adımda kendim, biraz daha kendim olmaktan çıktım. Bir sürü pis iş yapmak zorunda kaldım. Her şeye rağmen engelleri aştım, ancak Serkan’ın varlığı ve gücü karşısında sonunda çaresiz hissettim. Hep engel oldu çünkü. Neyi denesem tehdit etti. Başka bir yola girmeme bile engel oldu. Bu süre zarfında, sevdiğim insanları göremediğim için, içimde büyük bir özlem birikti. Yıllar geçtikçe, bu özlem daha da derinleşti ve arkadaşlarımla olan bağımı sanırım kaybettim. Çünkü kendimi bile kaybettim. Kalbimdeki duygusal ağırlığı taşımak zor geldi ve içimi kapatan bir duvar ördüm. Çünkü bu halimi anlatmak istemedim.
“HİÇBİR UMUT IŞIĞI KALMADI”
Kendimi bir araç gibi kullanılmış hissediyorum. Tüm çabalarıma rağmen, başarısızlıkla karşılaştım artık yıkıldım. Duygusal bir uçurumun içinde kaybolmuş durumdayım. Artık içimde hiçbir umut ışığı kalmadı. Bu ağır yük altında, duygusal olarak tamamen tükenmiş durumdayım. Kendi iç dünyamda yalnızca boşluk hissediyorum. Hiçbir şansım kalmadı. Para kazanmak için beden işi yapmaktan yoruldum, bu kadar emek verip onun yüzünden her şeye sıfırdan başlamaktan yoruldum. Elimden her şeyimi alıp bu insanların bir de sürekli beni aşağılamalarını kaldıramıyorum… Size olan sevgim ve hatıralarınızı her zaman kalbimde taşıyacağım. Beni affedin ve anlayışınız için teşekkür ederim. Lütfen, hayatta kalanlara destek olmaya devam edin ve onlara umut ışığı olun.
“HERKES KORKUYOR VE KULA KULLUK EDİYOR”
Son veda, içimdeki tüm duyguları kaybederek size veda ediyorum. Umarım bir gün bu dünya daha iyi bir yer olur. Umarım hayatınızda bulunan nüfuslu insanlara, güçlerini kullanıp kendilerini Tanrı sanmalarına engel olursunuz. Bunun yolu korkmadan dik durmak ve kulluk etmemek. Ben elimden geleni yaptım. Şikâyet de ettim, ama maalesef herkes korkuyor ve kula kulluk ediyor. En azından savaşan insanlara destek olun… en azıdan… En derin sevgi ve saygılarımla, Zafer, Batuhan, Ebru, Harun, Okan, Yiğit, Gülizar, Kübra, Cengizhan, Nazmi, Eser, Nicky, Ayhan, İrfan ve adını saymadıklarım bana dostluk yaptığınız için, size sahip olduğum için çok şanslıydım her şey için size teşekkür ederim. Elveda dostlarım.”
